Wielki Tydzień rozpoczyna się w Niedzielę Palmową czyli Męki Pańskiej, która łączy zapowiedź królewskiego triumfu Chrystusa i orędzie Męki. W liturgii tego dnia i w katechezach Kościół ukazuje związek między tymi dwoma aspektami paschalnego misterium.
Liturgia Niedzieli Palmowej wprowadza nas w przeżycie Wielkiego Tygodnia, w którym Kościół sprawuje zbawcze misteria dokonane przez Chrystusa w ostatnich dniach Jego życia, poczynając od Jego mesjańskiego wjazdu do Jerozolimy.
Od najdawniejszych czasów upamiętnienie wjazdu Pana do Jeruzalem odbywa się przez uroczystą procesję. Chrześcijanie obchodzą to wydarzenie, naśladując aklamację i gesty żydowskich dzieci, które wyszły na spotkanie Pana i śpiewały „nabożne” Hosanna.
Pamiątkę uroczystego wjazdu Chrystusa do Jerozolimy obchodzono już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. W IV wieku procesja znana była już w Jerozolimie, gdzie odbywano ją śladami Jezusa z Betanii, przez Górę Oliwną do miasta męki i śmierci Zbawiciela. W czasie tej procesji biskup, jak niegdyś Chrystus, jechał na oślęciu w otoczeniu wiernych trzymających gałązki palm i śpiewających odpowiednie pieśni.
Palmy przechowywane w domu, najczęściej umieszczone przy wiszących krzyżach na ścianie, przypominają wiernym o zwycięstwie Chrystusa, które uczcili biorąc udział w procesji. Przed Mszą Świętą o godz. 11.30 licznie zgromadzeni wierni wypełnili plac przykościelny, gdzie rozpoczęła się liturgia od poświęcenia palm, odczytania Ewangelii i procesji do kościoła. Biorąc udział w procesji publicznie składamy hołd naszemu Zbawicielowi i głęboko przeżywamy zdarzenie, jakie miało miejsce dwa tysiące lat temu. Wchodzimy w misterium paschalne Chrystusa.